کد مطلب:35643 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

نظر اسلام دربارة سرگذشت حضرت آدم چيست؟

الف. آدم ابوالبشر مرتكب گناه نشد، و اصلاً بهشتي كه آدم در آن جا زندگي ميكرد، «دارالتكليف» نبود، تا مخالفت آن، نافرماني و گناه محسوب گردد، و مايه دوري از خدا شود، بلكه آدم نصيحت و اندرز خدا را ـ بر اثر فريبكاري شيطان ـ ناديده گرفت و سرانجام ـ بسان هر فردي كه سخن ناصح مشفق خود را نشنود ـ اثر وضعي عمل، دامنگير او شد، و از بهشت اخراج گرديد (سوره طه /117ـ 120) تو گويي، ميان تناول از شجره منهيه، و خروج از بهشت، نوعي ملازمه وجود داشت، و اين نوع آثار وضعي با توبه و بازگشت به سوي خدا، از ميان نميرود و لذا پس از ابراز ندامت، اثر وضعي عمل به حال خود باقي ماند و آدم به بهشت باز نگشت، بسان بيماري كه بهاندرز پزشك گوش ندهد و غذاي مضر ميل كند، هر چه هم اظهار پشيماني كند اثر وضعي غذا از ميان نميرود.
ب. هيچ فردي جز خدا حق بخشودن تقصير گناهكاران را ندارد، و يكي از مراتب توحيد محمدي اين است كه تنها خدا «غفار» و بخشندة گناهان ميباشد و شفاعت پيامبران و انسانهاي والا، جز دعا و درخواست مغفرت از خدا، چيز ديگري نيست. قرآن مجيد در اين مورد ميفرمايد: «از خدا طلب آمرزش كردند، كيست كه گناهان بندگان را ببخشد جز خدا». آل عمران /135
ج. هر فردي مسئول كردار خود ميباشد، و هيچ گناهي دامن كسي جز فرد گنهكار را نميگيرد، البته اثر وضعي عمل ممكن است دامن فرزندان بي گناه را نيز بگيرد، مثلاً بيماري حاصل از گناه پدر، كودكان را نيز بيمار سازد، ولي پيامد گناه به صورت كيفر و يا دوري از رحمت خدا موروثي نبوده و از گنهكار به ديگري منتقل نميشود.
د. اگر فردي نافرماني كرد، بايد خود او غرامت گناه را بپردازد، نه ديگري، خواه آن فرد ديگر، خدا باشد يا انسان. قرآن راه رستگاري را، كوشش و تلاش انسان ميداند و اصرار ميورزد كه هيچ كس، بار ديگر را به دوش نميكشد و چنين ميفرمايد: «هيچ كس بار گناه ديگري را بر دوش نميگيرد، و براي هر انساني جز سعي و كوشش خود او نيست» نجم/38 ـ 39
هـ . خدا موجودي برتر از ماده و انرژي است، او هرگز نزاييده و زاييده نشده است.
اين حقيقت در سوره توحيد كه غالباً در نمازها خوانده ميشود، كاملاً منعكس است و همه مسلمانان زمزمه ميكنند: «لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَد»

---

: آية الله جعفر سبحاني
سيماي فرزانگان ج 1